Z Raporu Gün 2

Lugatlerden ağdım gönlümün kartelasını. Şaşsam, düşsem, yanılsam. Kaldıran olmasa ellerimden; seslendiğimde mukabil bir yankı çınlamasa kulaklarımda, çocukluğumun evinde kokusu annemin. Bir noktadır artık gayretin sınırları. Bir Nisan akşamında, elimde çekiç bakarken ufka, pişmanlık değil maceradır şakaklarımdan boşanan. Hades'in de Persephone'un da canı cehenneme, omzumdan geriye baktığımda gördüğüm bir dünyadır içimde akan. Boşlukta kaybolan hayalim neden Müzeyyen Senar'ı taşıyor kulaklarıma? 'Ömrümüzün son demi, son baharıdır artık. Maziye bir bakıver; neler neler bıraktık.'

Bir bağlaçta kendini arayan meraktır şimdi şehir. Her şiirde kendi hikayesinin altını çizen insan; her kelimede, yasanın tezgahında dokuyor, güçlendiriyor, yumuşatıyor görünmez iplerini. Kan damlıyor güftelerin arasından. Yaralarımdan süzüyorum kaderimi. Sonunda ince bir kadife yüzüktür hayat. Aynanın karşısında bir adam, bir kurban ve bir kanlı bıçak.

Gece uzun; sırf bu yüzden olsun affet günahlarımı.